Kinderpsychologen zeggen dat een kind op de leeftijd van 1, 5 jaar de basis legt voor het wereldbeeld en een levenspositie bepaalt - succes of twijfel aan zichzelf.
0 tot 3 maanden
Een baby op deze leeftijd kan alleen temperatuur voelen, aanraken, ruiken, visuele beelden zien. De belangrijkste sensatie is de aan- of afwezigheid van de moeder, haar warmte en geur. Op deze leeftijd heeft de baby behoefte aan aanraking, streling, kusjes en woorden die op een zachte toon worden gesproken. Knuffel en kus je kleintje, hoe meer hoe beter!
3 maanden tot 1,5 jaar
Tijdens deze periode zijn de tactiele interacties tussen de baby en de moeder nog steeds significant. Tot zes maanden heeft het kind geen eigen reactiesysteem, hij is volledig afhankelijk van de moeder en vormt met haar één geheel. De emotionele achtergrond van de moeder wordt volledig op het kind overgedragen, dus het is zo belangrijk om je geen zorgen te maken en niet nerveus te worden als je je geliefde kind in je armen houdt of gewoon in de buurt bent.
Door liefde en positieve emoties in het kind te investeren, draagt de moeder bij aan de vorming van het zelfvertrouwen van het kind, wat zeer belangrijk is voor het hele toekomstige leven.
De basis leggen voor een vrije, zelfverzekerde persoonlijkheid
Een gelukkige, rustige, zelfverzekerde moeder voelt altijd de behoeften van haar kind en vervult deze. Een kind omringd door liefde, wetende dat de moeder altijd zal zorgen, er zal zijn en in elke situatie zal ondersteunen, wordt ook gelukkig en sterk van geest. De baby voelt zo'n enorme steun en innerlijke kracht van de moeder en verkent stoutmoedig de wereld om hem heen. Gevoed door de energie van de moeder, ontwikkelt hij zijn eigen innerlijke vertrouwen, dat nuttig zal zijn in het volwassen leven, om de problemen op te lossen die voor hem zijn ontstaan.
Vorming van de zelftwijfel van het kind
Als een moeder in een staat van angst, ongemak, neurose verkeert, zal ze per definitie geen gelukkig kind kunnen opvoeden. Zulke kinderen hebben niet het vertrouwen dat de moeder zal steunen, afwijzen en straffen. In dergelijke omstandigheden kan het kind de wereld om hem heen niet rustig verkennen. Een moeder die verlating als straf gebruikt, met het risico een emotioneel onstabiel kind op te voeden, psychotisch en onzeker. Er is nog een ander uiterste: overbezorgdheid. Angstige ouders belemmeren voortdurend de ontwikkeling van het kind en stoppen ze door te schreeuwen: niet aanraken, niet rennen, niet springen en er zijn nog veel meer "niet doen". Dit gedrag leidt tot de vorming van passiviteit bij kinderen, in de toekomst blijft het kind zich op deze manier gedragen, wacht, raak niet aan, ga niet vooruit.
Bij het opvoeden van een baby moet eraan worden herinnerd dat uw kind van jongs af aan een persoon is. Houd rekening met zijn behoeften en interesses, en een positief resultaat zal niet lang op zich wachten.
