In de moderne samenleving komt echtscheiding steeds vaker voor. Mensen waarderen de instelling van het huwelijk niet meer, ze worden steeds minder beperkt door gevoelens, kinderen of geld. Deze trends worden al 30 jaar waargenomen en in Rusland is er volgens sociologen geen verbetering in de situatie en is deze niet gepland.
Langetermijnrelaties zijn allianties die minimaal 10 jaar standhouden. Vandaag de dag kan niet meer dan 20% van de geregistreerde stellen hierop bogen. Sinds 1950 is het aantal echtscheidingen 13 keer toegenomen. Tegenwoordig zijn van de 100 geregistreerde huwelijken, ongeveer 70 gescheiden, en de meeste echtgenoten brengen één tot zeven jaar samen door.
Relatie met het huwelijk
In de afgelopen decennia is de houding ten opzichte van gezinsverenigingen sterk veranderd. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor economische garanties, maar het heeft niet altijd andere functies. Mensen zweren niet langer trouw aan het graf en laten zichzelf denken dat echtscheiding kan plaatsvinden. In de Sovjet-Unie begrepen degenen die trouwden dat ze samen het pad moesten bewandelen, ze gaven niet toe dat alles zou eindigen. Het sociale kader en de fatsoensbeginselen maakten het niet mogelijk om de overeenkomst te beëindigen. Degenen die besloten een dergelijke stap te zetten, werden de kans ontnomen om weer een gezin te vinden.
Alles is vandaag veranderd. Echtscheiding is niet het einde van het leven, het is slechts een fase gevolgd door een nieuwe relatie. Natuurlijk is dit een pijnlijke gebeurtenis, maar niet dodelijk. En het is makkelijker om je te verspreiden dan om samen iets op te bouwen, oplossingen te vinden. Dit stelt je in staat om de beste opties te kiezen, maakt het mogelijk om te leven zonder onderdrukking en haat, maar het ontspant ook, staat geen compromissen toe.
Egoïsme in het gezinsleven
Begrijpen dat familie voor altijd is, geeft mensen het verlangen om zich aan elkaar aan te passen. Ze beseffen dat ze een keuze niet kunnen weigeren, wat betekent dat ze moeten zoeken naar opties die bij beide passen. In dit geval is het huwelijk geen amusementsgebeurtenis, maar een werk om een sociale eenheid te creëren. Dagelijkse aanpassing, het zoeken naar oplossingen stelt je in staat om te wennen, je leven te verbeteren, sterke relaties op te bouwen. Natuurlijk kan liefde voorbijgaan, maar de gelegde basis zal mensen bij elkaar houden. Binnen een dergelijk kader is het niet alleen belangrijk om aan uw behoeften te voldoen, maar ook om het goed te doen voor de mensen om u heen.
In de moderne samenleving manifesteert egoïsme zich in toenemende mate. Mensen zijn niet klaar om hun rechten af te persen omwille van een geliefde; ze dromen dat in al hun behoeften zal worden voorzien, maar doen tegelijkertijd geen concessies. Ze weten dat er een retraite is, dat ze altijd kunnen vertrekken, en weigeren daarom te werken om te verbeteren wat er gebeurt. Iedereen is op zoek naar het beste voor zichzelf, kinderen of een partner vergetend. Zodra iets niet bij je past, moet je gaan klagen, schreeuwen of voorwaarden stellen, niet naar de ander luisteren en tot een compromis komen.
Liefde heeft altijd bestaan, maar het is eindig, en nadat het is verdampt, leven mensen al door gehechtheid en verplichtingen. Tegenwoordig begrijpt niet iedereen dat gevoelens voorbijgaan, en ze zijn niet klaar voor het feit dat de "roze bril" verdwijnt. De overvloed aan romantische verhalen van schermen, boeken met mooie eindes en verhalen over eeuwige liefde wekken hoop op de realisatie van dergelijke scenario's. En wanneer alles in het leven misgaat, niet overeenkomt met verzonnen beelden, laat een persoon het gebouwde achter en gaat opnieuw op zoek naar een sprookje.
