Aangezien er veel variaties zijn in de ernst van autisme in de wetenschap, is het identificeren van milde symptomen erg moeilijk. Dit geldt met name voor de vroege kinderjaren, wanneer de manifestaties van de ziekte kunnen worden aangezien voor een natuurlijk kenmerk van de ontwikkeling van de baby. En toch kennen experts die waardevolle punten waar ouders in de eerste plaats op moeten letten.
Ziekte of sociale verwaarlozing
Hoewel de eerste studie van een dergelijke ziekte als autisme serieus werd ondernomen door wetenschappers in de 18e eeuw, wordt aangenomen dat het precies zo lang bestaat als de mensheid zelf. En toch is het definitieve oordeel nog niet uitgesproken - wat is de oorzaak van de autismespectrumstoornis. Lange tijd werd gedacht dat autisme geen op zichzelf staande ziekte is, maar een gevolg van een disfunctionele gezinssfeer en een slechte opvoeding.
De zogenaamd wrede of onverschillige houding van degenen die dicht bij het kind staan, leidt ertoe dat hij zich 'in zichzelf terugtrekt'. Met deze hypothese blijkt dat autisme zich in de loop van de tijd geleidelijk ontwikkelt. Met een bepaalde opvoeding is het immers onmogelijk om het karakter en het gedrag van een persoon direct te beïnvloeden. Als dit waar zou zijn, zou het mogelijk zijn om de situatie op dezelfde manier te corrigeren door de benaderingen van opvoeding te veranderen.
Echter niet allemaal zo eenvoudig. Tegenwoordig is wetenschappelijk bewezen dat autisme hersenaandoeningen veroorzaakt. Bovendien treden deze storingen op in het stadium van de embryonale ontwikkeling. Zoals de medische praktijk laat zien, kan een kind met tekenen van autisme zowel worden geboren in een in alle opzichten welvarend gezin als in een sociaal achtergesteld gezin.
De ziekte kiest niet op ras of geslacht. Alleen moet worden opgemerkt dat jongens vatbaarder zijn voor autisme. De verhouding is ongeveer 4: 1. De redenen voor de vorming van autisme zijn:
- onstabiele hormonale achtergrond;
- genetische aanleg;
- infectie of andere pathologieën tijdens de zwangerschap;
- de gevolgen van vaccinatie;
- late bevalling enz.
Autisme-statistieken bij kinderen
Ik moet zeggen dat geen van de bovenstaande hypothesen wordt bevestigd als de enige echte. Helaas zijn er in Rusland geen statistieken over de geboorte van kinderen met autisme, maar gegevens op wereldschaal wijzen op een stabiele jaarlijkse groei. In het afgelopen decennium is het aantal pasgeborenen met autismespectrumstoornissen in de wereld inderdaad dramatisch toegenomen.
In 1995 was er 1 geval op 50.000 in de wereld, en in 2017 was het al 1 op 50. Het is mogelijk dat de groei die door statistieken wordt geregistreerd niets meer is dan een verandering in wetenschappelijke benaderingen van de classificatie van de ziekte. Dat wil zeggen, als vroeger sommige tekenen door de geneeskunde niet in aanmerking werden genomen, maar als vreemd gedrag werden beschouwd, is het vandaag al een diagnose. Het herkennen van mild echt autisme, zelfs bij een volwassene, is niet altijd gemakkelijk.
De complexiteit van vroege symptomen van autisme
Aangezien autisme geen lichamelijke handicap is, is het onmogelijk om het te herkennen aan uiterlijke tekenen, met uitzondering van gedrag. Iets anders is wanneer autisme gepaard gaat met andere lichamelijke symptomen: hersenverlamming, epilepsie, prikkelbare darmsyndroom, verminderde immuniteit. Dan beginnen artsen het kind te controleren op autisme.
Uiterlijk zijn kinderen "Autyata" ", integendeel, ze zijn mooi, lang en rossig. Soms is het niet meteen mogelijk om hun gedrag te begrijpen, omdat zolder geen dementie is. Per slot van rekening kan een onbeduidend deel van de hersenen de behuizing zelf is een zware belasting en ontwikkelt zich dubbel.
Een kind kan volledig hulpeloos zijn in de samenleving, maar alleen om briljante poëzie te schrijven, afbeeldingen te schilderen, uit te vinden, unieke vaardigheden in wiskunde te tonen. Maar vaak zijn deze vaardigheden eenzijdig. Als je je gedrag tijdig corrigeert, een dergelijke autist aanpast aan de realiteit van het leven, zal hij behoorlijk succesvol zijn in zijn vakgebied.
In al zijn glorie, de ziekte kan worden waargenomen op de leeftijd van 3 jaar, wanneer het kind al kan worden getest op verminderde psychomotorische functies, voor de ontwikkeling van spraak. Tot deze leeftijd is alles wat gecompliceerder. En toch zeggen experts dat zelfs op 8-10 maanden de eerste signalen geeft. Hij uit praktisch geen emoties.
Zo'n kind reageert niet goed op fel licht, op fel speelgoed of op het luide geknetter van een rammelaar. Soms zijn ouders zelfs gedwongen om naar een specialist te gaan om het gezichtsvermogen en het gehoor van de baby te controleren. Maar dit is allemaal een manifestatie van autisme of, zoals experts het noemen, 'imitatie van doofheid'.
Het meest opvallende symptoom van autisme bij kinderen in de kindertijd is de angst voor tactiel contact. Als een gewoon kind zijn ouders de hand reikt, kalmeert wanneer hij in zijn armen wordt genomen, tegen zichzelf wordt gedrukt, "geperst", dan is de autistische persoon bang om aan te raken, begint te huilen. Hij richt zijn blik niet eens niet alleen op speelgoed, maar ook op de mensen om hem heen, zelfs niet op zijn moeder (hij is "in zichzelf").
Soms, zelfs hiermee, is alles in orde en tot een jaar behaagt de baby de ouders met zijn ontwikkeling, maar even later, zich vastklampend aan zijn moeder, wil hij geen enkele relatie met zijn leeftijdsgenoten hebben. Ja, zo gedragen de meeste jonge kinderen zich. Maar autistische mensen spelen zelden met speelgoed of concentreren zich er alleen op.
Op de leeftijd van één herhaalt het kind gemakkelijk de acties van volwassenen, kopieert absoluut alles. Maar niet autistisch. Een kind met deze diagnose heeft herhaalde herhaling van dezelfde actie nodig om het te herhalen. Soms reageert hij niet eens op zijn naam. Vaak gaat de ziekte gepaard met een vertraging in spraak of de afwezigheid ervan.
Een autistisch kind is meestal gefixeerd op hetzelfde en elke poging om speelgoed te veranderen (vaker spelen ze niet met speelgoed, maar met dozen, sleutels, enz.), de route tijdens een wandeling, een wieg in een kamer of een woonkamer kamer, als een ramp ervaren. Voor hem zijn acties met zijn handen buiten niet kenmerkend: laten zien wat hij wil, vragen. Gebruikt hiervoor vaak de hand van een volwassene.
Is correctie mogelijk
Hoe ouder het kind wordt, hoe duidelijker de grenzen zichtbaar zijn die het van het echte leven scheiden, des te meer merkbaar is het verschil in intellectuele ontwikkeling. Ernstig autisme is moeilijk, zo niet onmogelijk, te corrigeren, maar in de meeste gevallen kan enige positieve verandering worden bereikt. Maar alleen door de gezamenlijke inspanningen van ouders, een arts, een psycholoog.
Veel hangt af van de sfeer in huis en van de naasten. Je kunt je stem niet verheffen tegen een kind met een autismespectrumstoornis, of nerveus trillen om de vervulling van een soort opdracht te eisen. Dit zal leiden tot nog meer isolement. We moeten leren de wereld door zijn ogen te zien en geleidelijk het scala aan acties en vaardigheden uitbreiden.
Het is beter als een van de ouders weigert te werken om een kind op te voeden. Een gewone kleuterschool kan tenslotte alle inspanningen volledig verpesten, omdat een groot aantal mensen, het onvermogen om zich voor veel ogen te verbergen, gelijk staat aan afschuw voor de baby. Eén verkeerd woord, actie, schreeuw zal een jaar van arbeid wissen.
Experts raden aan om zelfs eenvoudige ochtendhygiëne-acties herhaaldelijk met uw kind uit te voeren: naar de badkamer gaan, tandpasta uitknijpen, uw tanden poetsen. En om dit allemaal te zeggen. Bij een gewoon kind is dat eigenlijk wel nodig, maar niet zo vaak. Hier zullen ouders geduld en morele kracht moeten opdoen.
Autistische mensen hebben immers niet alleen behoefte aan tactiel contact, maar ook aan verbaal contact. En als u zich niet ontwikkelt, zullen er in de toekomst duidelijke problemen met spraak zijn, en daarom de onmogelijkheid van eenvoudige sociale interactie. Het is opgevallen dat het instinct tot zelfbehoud ook slecht tot uiting komt bij kinderen met autisme.
Dit betekent dat ze meer toezicht van volwassenen nodig hebben. Vooral op 2-3 jaar oud, wanneer er nog veel uit te leggen is. Natuurlijk wordt dit nadeel vaak gecompenseerd door het feit dat autistische mensen minder nieuwsgierig zijn. Vaker vinden ze een afgelegen hoekje en genieten ze van de eenzaamheid. Het is echter niet nodig om de ouders van dergelijke kinderen te benijden. Ze moeten het kind tenslotte zelfs spelletjes leren.
