Na drie levensjaren begint het kind een overgangsperiode door te maken. Dit is de tijd van opgroeien van de kindertijd tot de basisschoolleeftijd. Het karakter en de gewoonten van het kind veranderen, ongemotiveerde driftbuien beginnen. Ouders kunnen alleen worden geadviseerd om deze leeftijd van het reeds voorbereide kind in te voeren.
Wat verwart de ouders van driejarigen het meest? Constante driftbuien vanaf het begin. Maar het lijkt alleen voor volwassenen dat het kind geen redenen heeft voor slecht gedrag, maar in feite zijn er veel van. Op deze leeftijd wordt elke onaangename situatie door het kind tot een grotesk verheven. Overwerkt? tranen. Geen speelgoed gekocht? Tantrum met vilten op de vloer. Hongerig? Weer hysterisch met onbegrijpelijke eisen.
Wat ouders in dergelijke situaties kunnen doen. Kom eerst tot rust, ook als je kleintje huilt op het trottoir van een drukke straat. Reageer op geen enkele manier op dergelijke grillen. Vraag hem rustig om op te staan en verder te gaan. Je zult zien, binnen een paar minuten zal hij opstaan alsof er niets is gebeurd en je rustig volgen. Train je innerlijke rust. Voor een kind is je reactie het belangrijkste. Als het er niet is, is er geen reden voor hysterie.
Op de leeftijd van drie moet het kind de betekenis van de woorden "nee", "nee", "gevaarlijk" al duidelijk begrijpen. Bovendien dienen alle gezinsleden en iedereen die contact heeft met het kind (oppas, oma) zich aan deze regel te houden. Je kunt niet op de vensterbank zitten, punt uit. Nee, je mag geen snoep hebben voor de nacht. Geleidelijk aan zullen dergelijke verboden als vanzelfsprekend worden beschouwd en zullen ze geen verwarring veroorzaken. Maar alle verboden moeten worden gerechtvaardigd.
Houd je emoties in de gaten. Onze kinderen zijn spiegelbeelden van onszelf. Als ouders zelf in agressie vervallen, schreeuwen, vloeken, slaan, dan zou het niet moeten verbazen dat kinderen zo'n houding aannemen. Als je het gevoel hebt dat je jezelf niet meer kunt beheersen, ga dan gewoon weg van het kind, ga in een andere kamer zitten. En daar kun je huilen, schreeuwen, met je vuisten op je kussen slaan. En je moet naar de kinderen gaan die al helemaal gekalmeerd zijn. En alleen als de fout van het kind ernstig was, praat met hem over zijn gedrag, maar zonder onnodige emoties.
De crisis van drie jaar kan zelfs duidelijk worden uitgedrukt in die situaties waarin een kind voor het eerst naar de tuin gaat, hij een jongere broer of zus heeft, zijn moeder gaat werken en een oppas verschijnt. Dit is allemaal een enorme stress voor het kind. Op driejarige leeftijd is de psyche van de baby nog niet klaar voor dergelijke veranderingen, maar hij wordt al als groot erkend. Ja, iemand zoals hij kan volgens de ouders al enkele uren per dag in het gezelschap van onbekende kinderen doorbrengen, alleen spelen en zelfs helpen in het huishouden. Forceer niets, laat het kind een kind zijn.
