Ouders hebben zich altijd zorgen gemaakt over het probleem van vaders en kinderen, maar dit probleem is vooral acuut tijdens de adolescentie. Op dit moment is er, zoals u weet, een verandering van gezag; de mening van niet mama en papa, maar vrienden en leeftijdsgenoten, is belangrijk voor het kind.
Een ander probleem is een andere kijk op de adolescent zelf: terwijl hij zichzelf beschouwt als een onafhankelijke volwassene, is hij voor de ouders nog steeds een kind dat moet worden gecontroleerd en beschermd.
Om met een tiener om te gaan, moet een volwassene begrip en geduld tonen. Het is belangrijk om te beseffen dat een tiener al een min of meer onafhankelijk persoon is die beslissingen kan nemen en verantwoordelijk is voor zijn daden. Dit betekent niet dat hij zich aan alles moet overgeven en volledige keuzevrijheid moet krijgen. In dit geval moet tolerantie echter binnen redelijke grenzen worden getoond.
Het is ook de moeite waard om meer interesse te tonen in de gebeurtenissen die plaatsvinden in het leven van een tiener. Dit betekent echter niet dat u opdringerig moet zijn, het is voldoende om te laten zien dat het kind niet alleen is en dat het belangrijk is dat de ouders deelnemen aan zijn leven.
Voor elke persoon in het leven is zijn eigen ervaring erg belangrijk. Je moet de tiener niet in alles beheersen, je moet hem toestaan zijn eigen fouten te maken en ervan te leren. Situaties zijn anders en niemand weet hoe de ouder zelf zou handelen in dit geval.
Een tiener is geen kind meer, maar nog geen volwassene, dus er moet rekening mee worden gehouden dat hij in ieder geval steun en bescherming nodig heeft van de mensen die het dichtst bij hem staan.
