Eigenwaarde is een complexe persoonlijke opvoeding, die weerspiegelt wat het kind over zichzelf leert van andere mensen en zijn eigen activiteit, die gericht is op het begrijpen van persoonlijke kwaliteiten en acties. Kennis van de problemen van het gevoel van eigenwaarde van een jongere student bepaalt grotendeels de vorming van relaties met een kind.
De ontwikkeling van het gevoel van eigenwaarde hangt af van de prestatiebeoordeling van de school. Met de beoordeling van de leraar als het belangrijkste referentiepunt, classificeren de kinderen zichzelf en andere leden van het kindercollectief als uitstekende en slechte leerlingen. Als resultaat verwerft elke groep een reeks overeenkomstige kwaliteiten. De prestaties op de basisschool zijn een beoordeling van de persoonlijkheid en sociale status van het kind. Tijdens deze periode is het belangrijk voor leerkrachten en ouders om de concepten "prestatiebeoordeling" en "persoonlijkheidsbeoordeling" te begrijpen en te onderscheiden. Situaties waarin de beoordeling van leerprestaties wordt verlegd naar de persoonlijke kwaliteiten van het kind zijn onaanvaardbaar. Negatieve feedback over het werk van de baby kan in zijn hoofd worden geprent met de zin "je bent een slecht persoon".
Het zelfrespect van een eersteklasser is bijna volledig afhankelijk van de waardeoordelen van volwassenen. Het 3-4e leerjaar kent een overgangsperiode, waardoor het aantal negatieve zelfbeoordelingen sterk toeneemt. Ontevredenheid met zichzelf strekt zich uit tot communicatie met klasgenoten en educatieve activiteiten.
Soorten zelfrespect van jongere studenten
Uit een aantal onderzoeken is gebleken dat alle vormen van eigenwaarde inherent zijn aan lagere scholieren: overschat stabiel, voldoende stabiel, instabiel, gericht op onvoldoende over- of onderschatting. Met de leeftijd ontwikkelen kinderen het vermogen om zichzelf correct in te schatten en neemt de neiging tot overschatting af. De meest zeldzame op deze leeftijd is een aanhoudend laag zelfbeeld.
Het soort zelfrespect van een kind kan niet alleen worden bepaald op basis van waardeoordelen over zichzelf, maar ook in relatie tot de prestaties van andere kinderen. Verhoogd gevoel van eigenwaarde komt niet altijd tot uiting in het prijzen van zichzelf, vaker kan men kritische oordelen opmerken over de activiteiten en het werk van leeftijdsgenoten. Leerlingen met een laag zelfbeeld overschatten de prestaties van hun klasgenoten.
Type en gedrag van eigenwaarde
Er zijn geen speciale tests nodig om het type zelfbeoordeling te bepalen. Kinderen met het juiste type zijn vrolijk, actief, sociaal en hebben een goed gevoel voor humor. Het vinden van fouten in hun eigen werk wekt hun enthousiasme en interesse. Bij het kiezen van taken laten ze zich leiden door hun capaciteiten, omdat ze hebben gefaald, zullen ze de volgende keer de voorkeur geven aan minder complex werk. Een hoog adequaat gevoel van eigenwaarde maakt kinderen actief, strevend naar succes, ongeacht het type activiteit.
Het onderschatte ontoereikende type is gemakkelijk te herkennen aan jongere leerlingen: als ze gevraagd worden om hun werk te controleren, zullen ze dat weigeren of zullen ze het doen zonder enige correctie. Aanmoediging en aanmoediging kunnen hen weer tot activiteit brengen en enthousiasme doen herleven. De focus op mogelijk falen maakt deze kinderen teruggetrokken en weinig communicatief.
