De overgangsleeftijd van adolescenten is niet alleen een groot probleem voor hen, maar ook voor hun ouders. Inderdaad, in korte tijd treden er veranderingen op in het lichaam van jongens en meisjes die zowel hun uiterlijk als gedrag beïnvloeden, wat onvoorspelbaar kan worden. Het is vaak erg moeilijk voor ouders om een kind te begrijpen, vooral als ze een meisje hebben.
Fysiologische tekenen van de overgangsperiode
Nadat de endocriene klieren van het meisje (voornamelijk de schildklier en de hypofyse) in een verbeterde modus beginnen te werken, vinden er drastische veranderingen plaats in haar lichaam. Een tienermeisje wordt snel groter, de bekkenbeenderen beginnen uit te zetten en de heupen en billen worden ronder. Haar verschijnt op het schaambeen en de oksels en de borstklieren beginnen zich intensief te ontwikkelen. Op de leeftijd van 11-12 (afhankelijk van veel factoren kan deze periode eerder of later komen), begint het meisje haar menstruatie.
Bij veel meisjes werken zweet- en talgklieren in deze periode hard, waardoor de huid en het haar vettig worden, acne ontstaat. Bovendien kan het meisje merkbaar aankomen. Dit maakt haar ongerust, reageert scherp op elke kritiek op haar uiterlijk, zelfs de meest goedaardige.
Ouders moeten voorzichtig en geduldig zijn met de ervaringen van hun dochter, in geen geval mogen ze grappen maken over haar acne of extra kilo's.
Wat zijn de psychologische tekenen van adolescentie bij meisjes?
Naast onvoorspelbaarheid, stemmingswisselingen, heeft het gedrag van een tienermeisje een aantal kenmerkende kenmerken. Allereerst is het een sterke, soms pijnlijke obsessie met uiterlijk, vaak gepaard gaande met twijfel aan jezelf, onzekerheid. Dit verklaart de demonstratieve pogingen van een tienermeisje om veel make-up te gebruiken, minirokjes, doorschijnende topjes te dragen en driftbuien over ontbrekende borsten (als deze secundaire tekenen al erg opvallen bij de meeste van haar klasgenoten). Ze wil de aandacht trekken, aardig gevonden worden, zich gedragen als een volwassen vrouw, terwijl ze in wezen nog een kind blijft.
Elke poging van haar ouders om haar te dwingen zich bescheidener te kleden, om het gebruik van cosmetica in dergelijke hoeveelheden te verbieden, stuit op vijandigheid.
Tienermeisjes zijn in de regel erg pijnlijk om de eerste liefde te verdragen, die in de meeste gevallen ofwel onbeantwoord blijft of teleurstelling met zich meebrengt. Ouders moeten niet lachen om haar gevoelens. Je moet niet eens neerbuigend troosten: "Ik heb iets gevonden om over te huilen, je hebt nog alles voor je!" Het is het beste als de moeder vertrouwelijk met haar dochter praat en haar vertelt dat ook zij ooit dezelfde problemen heeft gehad.
