Bij de behandeling van een kind kunnen zich situaties voordoen waarin het medicijn intramusculair moet worden toegediend, en het vermogen van de ouders om dit zelf te doen, bespaart tijd en moeite. Soms kan het op het juiste moment een leven redden als u weet hoe u op de juiste manier moet injecteren.
U kunt altijd een professionele verpleegster zoeken of uw kind naar het ziekenhuis brengen, maar soms duurt het een hele dag, vooral als de injecties 2-3 keer per dag moeten worden gegeven. Er moet aan worden herinnerd dat injecties niet alleen in de billen worden gedaan - afhankelijk van de voorgeschreven medicijnen en het doel van de behandeling, zijn er intraveneuze, intramusculaire en subcutane soorten infusie. Geneesmiddelen worden subcutaan toegediend in gevallen waarin het niet nodig is om een onmiddellijk effect te bereiken of de werking van het geneesmiddel gedurende lange tijd vereist is. De meeste vaccinaties worden subcutaan gedaan. Voor onmiddellijke effecten wordt het medicijn intraveneus toegediend. Dit type injectie is technisch moeilijk en vereist naleving van alle regels, daarom wenden ze zich meestal tot gezondheidswerkers om druppelaars en intraveneuze infusies te installeren.
De meeste injecties worden intramusculair gedaan, hiervoor zijn verschillende gunstige plaatsen - de bil, dij, schouder, de voorkeur gaat uit naar de billen. Voor de juiste injectie moet u precies weten waar u moet injecteren en de voorgeschreven volgorde van handelingen volgen. Nadat het voorgeschreven medicijn in de juiste dosering, watten en medische alcohol is verkregen, wordt speciale aandacht besteed aan de keuze van spuiten. Wegwerpspuiten moeten de vereiste capaciteit hebben; voor kinderen worden ofwel de dunste naalden ofwel speciale kinderspuiten gebruikt.
Hoe dunner de naald, hoe minder inspanning er wordt geleverd voor de injectie en hoe pijnlozer deze wordt verdragen.
Was vóór de injectie uw handen grondig met zeep of ontsmettingsmiddel, u kunt het afvegen met ontsmettingsalcohol. Wanneer een injectie in de gluteusspier wordt gedaan, wordt elke bil conventioneel verdeeld in 4 gelijke delen. De injectie wordt gedaan in de rechterbovenhoek, met herhaald vasthouden, de billen moeten worden afgewisseld. Je moet kalm blijven, de bewegingen moeten soepel en zelfverzekerd zijn, het hangt af van hoe gemakkelijk de naald de spier binnengaat. Het vloeibare preparaat in de ampul wordt geopend door met een speciale nagelvijl de opening door te snijden. Een wegwerpspuit wordt geopend, verbonden met een naald en het medicijn wordt ingenomen. Droge preparaten (te vinden onder antibiotica) worden verdund met water voor injectie of lidocaïne, op advies van de arts. De spuit met het opgevangen medicijn wordt met de naald omhoog gedraaid en er licht op getikt zodat alle luchtbellen omhoog komen. Beweeg de zuiger een beetje en duw de lucht naar buiten totdat er een druppel medicijn in het gat verschijnt. Het moet worden verwijderd door de naald af te vegen met een wattenstaafje gedrenkt in alcohol.
De voor de injectie bestemde bil wordt gemasseerd met zachte of klopbewegingen. Handen mogen geen spanning veroorzaken in de spieren die worden gemasseerd, ze moeten worden verwarmd. De injectieplaats van de naald wordt afgeveegd met watten gedrenkt in alcohol. Met de vrije hand wordt de huid op de injectieplaats in een plooi opgevangen, de naald wordt ingebracht met een hand met een spuit onder een hoek van 90°, met een scherpe beweging, tot een diepte van 3/4 van de gehele lengte van de naald. De duim wordt op de zuiger geplaatst, de spuit wordt met de wijs- en middelvinger in de hand gefixeerd en het geneesmiddel wordt geïnjecteerd. Na volledige introductie wordt de plaats van invoer van de naald licht ingedrukt met katoen gedrenkt in alcohol, de naald wordt snel verwijderd en het resterende gat wordt ingedrukt, gedurende enkele seconden gemasseerd.
Spuiten kunnen niet opnieuw voor injectie worden gebruikt; voor verwijdering moet de naald worden afgesloten met een dop.
Al deze manipulaties mogen niet worden uitgevoerd in het bijzijn van een kind van een bewuste leeftijd, des te meer om hem je angst, vrees en onzekerheid te tonen. Als een kind nerveus, huilend en bang is, scheld hem dan niet uit en schaam hem - het is beter om te proberen hem af te leiden, bijvoorbeeld door een tekenfilm aan te zetten. Het is ook niet de moeite waard om het kind te misleiden met de woorden dat er geen pijn zal zijn, vooral als u niet weet of de injectie pijnlijk is. Je moet in geen geval bang zijn met injecties, het is beter om het kind te prijzen voor zijn moed en geduld.
