Sommigen noemen vorafilia een vorm van psychische stoornis. Iemand beschouwt haar als een gewoon fetisjisme. Op de een of andere manier zijn vorarefils volkomen ongevaarlijke mensen, hoewel het, te oordelen naar hun fantasieën, moeilijk te geloven is.
Wat is vorafilia?
Vorafilia of vorarephilia (vorare - van Lat. "Verslinden") is een van de varianten van erotische fetisj. In het Russisch heeft dit fenomeen vele namen: dief, vorofilie, vorafilia, vorarephilia. Het is gebaseerd op het verlangen om levend te worden opgegeten, of om een andere persoon op te eten, of om te zien hoe een individu een ander eet. Dit alles gebeurt echter uitsluitend in fantasie, en niet in werkelijkheid.
Vorafilia heeft niets te maken met kannibalisme en is niet van toepassing op het echte leven van een persoon.
Een vorarefiele handeling veronderstelt altijd de aanwezigheid van minimaal twee deelnemers: (prooi)prooi en (pred)roofdier. In de geest van een vorafil kan elk wezen dat wordt gegeten een slachtoffer zijn, en een roofdier kan elke absorber zijn. Het maakt helemaal niet uit wie deze wezens van nature zijn. In feite kan elk levend organisme een van deze rollen spelen. Sommige vorafils vormen absoluut ongelooflijke combinaties in hun fantasieën: van mensen, dieren, buitenaardse wezens, mythologische personages, filmhelden enzovoort. En het hele proces van eten vindt plaats op volstrekt ondenkbare plekken: van stadsziekenhuizen tot grasvelden in het park.
Vorafil-functies
Alle vorafilia manifesteert zich op verschillende manieren. Veel hangt af van de verbeelding van de vorafil. Meestal komt een persoon op jonge leeftijd zo'n onverklaarbare aantrekkingskracht tegen. Dan verlaat het hem niet zijn hele leven.
Mensen met vorafilia hebben een oprechte interesse in de structuur van het spijsverteringsstelsel opgemerkt. Ze willen graag weten hoe het verteringsproces van voedsel tot in detail verloopt. Zulke mensen worden opgewonden door scènes van kannibalisme in films en boeken. Daar ontwikkelen de fantasieën van elke vorafil zich echter volgens hun eigen speciale scenario. Voor sommigen worden ze gecombineerd met seksuele, terwijl anderen juist proberen er een scherp onderscheid tussen te maken. In sommige gevallen vervangt vorafilia het seksuele verlangen volledig.
Over het algemeen kunnen alle vorafils in drie groepen worden verdeeld:
- degenen die de voorkeur geven aan uitsluitend menselijke vore (een persoon eet een persoon);
- degenen die de voorkeur geven aan de aanwezigheid van dieren in fantasieën;
- degenen die in de plaats van een slachtoffer of een roofdier voornamelijk personages plaatsen die in werkelijkheid niet bestaan.
Veel vorafils slaan bijvoorbeeld foto's op van vastgebonden vrouwen die koken in een ketel, video's van scènes van kindermishandeling, het eten van levende dieren, enzovoort.
