Alle kinderen zijn anders. En ze verschillen vanaf hun geboorte. Iemand groot, iemand klein. Iemand slaapt de hele dag en nacht, en iemand huilt de hele dag en nacht. En ouders moeten een benadering van hun kind vinden.
Het is natuurlijk makkelijk als de baby de hele dag rustig in zijn bedje snuffelt. Maar wat als de baby dagenlang in de armen van volwassenen ligt en constante aandacht vraagt? Immers, naast lessen met de baby, moet moeder tijd hebben om te koken, te wassen en te strijken!
Meestal zijn baby's wispelturig, in wie de natuur onuitputtelijke energie legt. Het kind verveelt zich gewoon door te liegen, maar hij wil niet slapen - hij is tenslotte nog niet moe. In dit geval moeten ouders de baby actief laten zijn - hem masseren, verschillende foto's, boeken laten zien, met hem praten, poëzie lezen. Dit alles zal de baby zeker vermoeien en hij zal snel willen slapen.
Maak je geen zorgen dat er iets mis is met de baby als hij meer aandacht voor zichzelf nodig heeft dan andere kinderen. Hij is gewoon meer gehecht aan zijn moeder en nieuwsgieriger en actiever. Dit is zelfs goed, meestal ontwikkelen dergelijke kinderen zich sneller en leren ze alles wat nieuw is met verdubbelde interesse. Maar het is de moeite waard om te kunnen onderscheiden wanneer de baby gewoon ondeugend is en wanneer hij ergens over klaagt, bijvoorbeeld pijn. En het is gemakkelijk om te doen. Een stoute baby kan gemakkelijk van zijn tranen worden afgeleid als hij geïnteresseerd is, bijvoorbeeld met een boek of een speeltje. Bij een kind dat pijn heeft, gaat dit niet weg.
Er is één punt. Je moet niet hals over kop naar de baby rennen bij zijn eerste tranen. Anders zal de baby zich lange tijd zo gedragen: niet genoeg aandacht - huilen, iets willen - huilen. Je moet het kind vertellen dat hij het verkeerde doet, je moet hem leren om iets te vragen zonder tranen, bijvoorbeeld door met zijn vinger te wijzen met het woord 'geven'. En je moet hem ook aan onafhankelijkheid laten wennen - je moet het kind niet benaderen als hij rustig alleen zit, zonder tussenkomst van de ouders. Soms moet je hem zelf alleen in de kamer laten en zich bezig houden met speelgoed.
Kortom, u moet handelen naar de omstandigheden. Het belangrijkste is om niet te wanhopen dat zo'n zeurderige baby in dit gezin is verschenen. Met de leeftijd gaat dit voorbij, maar de belangrijkste taak van de ouders is om hem zo onafhankelijk, slim en gezond mogelijk te laten groeien.
