Dit is een moeilijke vraag voor elke ouder. Volgens de psychologische praktijk kan een kind dat totaal niet in staat is om terug te vechten zwak opgroeien, niet in staat voor zichzelf op te komen. Wat is het juiste om te doen?
Als het kind niet reageert op slagen en aanvallen, wordt hij een potentieel object voor verdere agressieve acties en spot van leeftijdsgenoten. De keerzijde van deze medaille is een kind dat weet hoe het moet terugvechten, vechten, agressief kan opgroeien tegen andere mensen, boos kan worden en andere kinderen kan beledigen.
Eerst moet je begrijpen waarom het kind wordt aangevallen. Als dit door zijn eigen schuld gebeurt, misschien deed hij een of andere gemeenheid of een onaangename daad die andere kinderen niet willen accepteren, dan is het noodzakelijk om te proberen de conflictsituatie te corrigeren. Eerst moet je met de daders praten, je schuld bekennen en je excuses aanbieden. Probeer in de toekomst in dergelijke situaties niet het hoofdobject te worden.
Maar het gebeurt ook wanneer ze zonder enige reden aanvallen. In dit geval moet je natuurlijk terugvechten. Tegenwoordig kun je niet gewoon zitten wachten tot je helemaal gepikt bent. Hoe dan ook, wanneer er een conflict ontstaat, moet het kind praten met de klassenleraar, met zijn dierbaren, en niet zitten, begraven in een kussen en huilen.
Ouders daarentegen mogen hun kind niet alleen laten met het huidige probleem. Er zijn zulke moeders en vaders die tegen het kind zeggen: "ga het zelf maar uitzoeken" of "ga weg, klaag niet bij mij". Vanuit het oogpunt van psychologen is dit absoluut niet de juiste tactiek. Kinderen moeten constante bescherming en steun voelen bij hun dierbaren. Ouders kunnen één ding worden geadviseerd: laat het kind sporten, ga naar verschillende vechtsportafdelingen, laat hem weten hoe hij zichzelf kan beschermen tegen agressieve mensen. Hij moet ook begrijpen dat vechten zonder reden niet goed is, je moet met de vijand kunnen onderhandelen in woorden. Elk kind moet goedgemanierd en gelukkig opgroeien. En met vuisten zwaaien is het werk van leeglopers en hooligans.
Het is de verantwoordelijkheid van de ouders om uit te leggen wat goed en wat slecht is; het kind mag zich in ieder geval niet in zichzelf terugtrekken. Op deze leeftijd hebben ze nog een ongevormde psyche, waardoor veel gevallen van zelfmoord voorkomen door misverstanden en ruzies met andere kinderen.
