Het kind heeft het vermogen om zelfstandig de wereld om hem heen te verkennen. Een klein persoon werkt intensief aan het creëren van een model van de wereldorde dat voor hem begrijpelijk is, niet alleen met behulp van de mogelijkheden van zijn moedertaal, maar ook met andere methoden die voor hem geschikt zijn. Beeldjes van plasticine, tekeningen, ambachten gemaakt van natuurlijke materialen, papieren poppen, gemaakt als een geschenk aan ouders, zijn de taal van communicatie en uitingen van de gevoelens van de baby. Helaas zijn volwassenen niet altijd in staat om het enorme intellectuele en spirituele werk van hun kind, dat werd besteed aan de grafische weergave van zijn innerlijke wereld, verdiend te verdienen.
Een veelvoorkomende situatie: de driejarige Nikita overhandigt zijn moeder blij een tekening die hij als cadeau voor haar heeft gemaakt. Vandaag, tijdens een les op de kleuterschool, dacht het kind na over hoe hij zijn moeder een foto zou geven met een huis, bloemen en de zon. De leraar prees hem voor zijn ijver. De jongen wachtte op de goedkeuring van zijn moeder, maar zij, nonchalant over het stuk papier kijkend, stopte zijn cadeau in de tas en zei tegen het kind dat hij naar huis moest gaan. Het is voor de jonge vrouw volkomen onbegrijpelijk wat een geweldig geestelijk werk haar zoon heeft gedaan. Nikita wilde laten zien hoeveel hij van haar houdt, wat een mooi huis ze hebben en hoe gelukkig hij is. In plaats van aanmoediging kreeg de jongen een portie moederlijke onverschilligheid. In principe is haar gedrag ook begrijpelijk: ze was moe na het werk, de dag was niet gemakkelijk, ze moest zich haasten om het avondeten te koken. Op dit moment vermoedt de moeder natuurlijk niet dat ze de gevolgen van haar daad snel zal zien, wanneer de zoon plotseling huilt of haar vertelt dat hij niet meer van haar houdt. Bij de afspraak van een psycholoog klagen ouders in de regel dat de baby geen voorwaarden had voor dergelijk gedrag. Zeg, is ondeugend zonder reden.
Hoe het goed te doen?
Papa en mama moeten alle knutsels van het kind met een glimlach accepteren, prijzen, op het hoofd aaien, vriendelijke woorden zeggen, zelfs als de getekende kat meer op een vlek lijkt. Het is noodzakelijk om de tekening zorgvuldig te overwegen, een vraag te stellen over wat de jonge kunstenaar wilde portretteren. Er kan worden genoteerd wat heel goed is verlopen en wat kan worden opgelost. Op deze leeftijd mag er geen kritiek zijn.
Voor tekeningen zou je een aparte map moeten hebben, en voor de beste ambachten - een doos. Kinderen waarderen de momenten van oprechte communicatie, wanneer volwassenen over zichzelf praten, naar foto's of zijn tekeningen kijken. Zo ontwikkelt het kind respect voor de resultaten van zijn werk, vormt het een gevoel van eigenwaarde en, belangrijker nog, versterkt het de wens om het creatieve proces voort te zetten. Een zoon of dochter voelt dat hun tekeningen volwassenen dierbaar zijn, dus nemen ze graag een nieuwe taak op zich.
De picturale taal is de sleutel tot het begrijpen van de perceptie van kinderen van de wereld, haar mentale houding. Gevoeligheid, geduld en oplettendheid van volwassenen zijn noodzakelijk voor de volledige ontwikkeling van een kleuter.
