Jongens en meisjes met donker haar en een lange pony luisteren naar droevige muziek en kijken naar beneden: wie heeft zoiets niet ontmoet? Het is emo. Hoe verschillen ze van vertegenwoordigers van andere subculturen?
Hoe is emo ontstaan?
De emo-subcultuur werd geboren, zoals dat vaak gebeurde in de tweede helft van de 20e eeuw, uit de muzikale beweging. In de jaren tachtig scheidde een subgenre genaamd emocore zich af van hardrock in Amerika. De eerste emo waren vegetariërs, ze gebruikten geen alcohol of drugs, ze stopten met roken. De muziek zelf onderscheidde zich door een verhoogde emotionaliteit, de zanger brak vaak uit in een schreeuw en vertelde over heel trieste dingen. De meest voorkomende problematische onderwerpen die in de teksten in emo-core aan bod kwamen, gingen over liefde, pijn en dood. Net als gewone rock, nietwaar? Maar emo hebben significante verschillen.
Emo-muziek is veel emotioneler, zoals de naam al doet vermoeden. Emo is niets meer dan een afkorting voor emotioneel. In geen enkel genre schreeuwen of huilen vocalisten zo wanhopig in de microfoon als in emomuziek. Dat is de reden waarom aanhangers van de emo-subcultuur vaker wel dan niet tieners zijn die worden gekenmerkt door bijzonder sterke schommelingen in emoties.
Emo-tieners aarzelen niet om hun gevoelens te tonen en te huilen. Dit is zelfs een van de tekenen waarmee het gemakkelijk is om een echte aanhanger van de subcultuur te onderscheiden, met andere woorden, tru-emo (waar). Daarom zijn de hoofdkleuren van emo zwart (depressieve emoties) en zuurroze (open uiting van gevoelens en schreeuwen). Het is niet ongebruikelijk dat emo piercings in het gezicht krijgt, die goed passen bij hun traditionele make-up met zwarte pijlen.
Het belangrijkste kenmerk van de emo-subcultuur is de afwezigheid van barrières voor het uiten van je gevoelens. Emo's zijn niet bang om zichzelf te zijn, om zowel hun positieve als negatieve gevoelens te tonen. Je kunt huilen, of je kunt lachen, maar wat je niet kunt doen, is je gevoelens in jezelf verbergen. Echte emo-mensen geloven dat om te voelen dat ze tot deze subcultuur behoren, het niet nodig is om hun haar te verven of speciale make-up te doen. De essentie van emo ligt in de perceptie van de wereld.
Voor degenen die lid willen worden van emo
Als je deel wilt uitmaken van de emo-subcultuur, probeer dan eerst te stoppen met het verbergen van je emoties en gemoedstoestand. Dit betekent niet dat je een eenvoudig persoon hoeft te zijn die alles aan anderen overdraagt, als in geest. Maar je moet je scherpe en diepe gevoelens respecteren door ze te tonen, niet door ze te verbergen.
De emo kledingstijl is vrij flamboyant. Dit zijn voor het grootste deel zwarte dingen, waaronder verschillende roze details. Ook de zwart-witte ruit is een kenmerkend patroon. Soms dragen emo's leren riemen en klinknagels, omdat dit nog steeds een van de rotsrichtingen is.
Leer emo-muziek beter kennen. Dit wil niet zeggen dat de stijl iconen heeft die haar hebben bepaald en lang genoeg op het voetstuk zou hebben gestaan, zoals het geval is in andere muzikale richtingen. Luister gewoon naar verschillende emo-muziek en kijk of je iets voor jezelf vindt.
