Na de perestrojka begonnen verschillende liefdadigheidsverenigingen in Rusland te verschijnen. De meesten van hen zijn echt begonnen met hun werk om mensen in nood te helpen. Maar sommige zijn uitsluitend gemaakt voor zelfpromotie. En het aantal goede daden dat door medewerkers van deze organisaties werd gepleegd, was vele malen kleiner dan de hype die er om hen heen werd opgewekt.
Echte klanten zijn mensen die echt helpen
Moderne klanten zijn twee soorten mensen. De eersten hebben al alles bereikt wat ze wilden in het leven, ze hebben geen extra populariteit nodig. Ze doen goede daden niet om iemand iets te bewijzen, maar omdat ze het willen. Ze hebben het vermogen om andere mensen te helpen en vragen er niets voor terug. Ze hebben geen dankbaarheid nodig, ze handelen vaak anoniem.
Een echte filantroop probeert alleen degenen te helpen die echt op zoek zijn naar steun, en niet degenen die schreeuwen dat ze geld nodig hebben.
De betekenis van zo'n liefdadigheid ligt in de hulp zelf, en niet in het verlangen om gepromoot te worden ten koste van degenen die het nodig hebben. Ze zijn bereid veel te doen als ze zien dat hun acties echte voordelen opleveren. Als de "ongelukkige" en "berooide" nep blijken te zijn, stoppen ze met helpen en leiden ze de bedrieger gemakkelijk naar de oppervlakte. En ze doen dit niet alleen om hem te straffen, maar ook om de echte klanten te informeren dat het niet de moeite waard is om je tijd aan deze leugenaar te verspillen.
Echte klanten hebben geen rekening nodig van waar hun geld is uitgegeven. Maar als ze begrijpen dat het geld niet wordt besteed aan goede daden, maar aan iemands verrijking, stoppen ze met helpen en ontmaskeren ze de bedriegers.
Bescherming voor reclame is een goede marketingtruc
Het tweede type moderne klanten onderscheidt zich niet door kristalheldere bedoelingen. Het maakt hen niet uit wie ze helpen en of het iets oplevert. Het belangrijkste is hoeveel media het liefdadigheidsevenement zullen verslaan, hoeveel mensen op de hoogte zullen worden gebracht en hoeveel recensies er in de pers zullen verschijnen. Zulke mensen betalen zelfs periodiek voor artikelen waarin journalisten schrijven over hoeveel mensen ze hebben geholpen, en niet te vergeten de naam en het profiel van de organisatie te noemen, waar de mecenassen de leiding over hebben.
Dit helpt om de aandacht van potentiële klanten en partners te trekken voor de activiteiten van het bedrijf. In de ogen van zakenmensen ontwikkelt zich het beeld van de beschermheer - als een succesvolle en eerlijke zakenman. Met hem worden winstgevende contracten gesloten, mensen zijn meer bereid om de aangeboden voorwaarden te accepteren, ook niet altijd gunstige. Ze voelen zich betrokken bij liefdadigheidsactiviteiten en willen graag helpen. Ondertussen verrijkt de "beschermheer" zich steeds meer en geeft hij steeds minder uit aan liefdadigheid.
Zodra het beeld van een nobele man volledig voor hem is vastgelegd, stopt hij zijn hulp aan kansarmen, en herinnert hij er af en toe aan met artikelen in de media, die een gewone betaalde "eend" kunnen blijken te zijn. Dergelijke reclame kost veel minder geld dan reclames op radio en tv, billboards en lichtbakken. Maar het rendement ervan is effectiever, deze techniek werkt in bijna honderd procent van de gevallen.
