De 20e eeuw werd gekenmerkt door een fenomeen dat bekend staat als de "seksuele revolutie". De houding ten opzichte van seks is veranderd - het wordt niet langer alleen gezien als een onderdeel van het huwelijk. Een nieuw type relatie tussen een man en een vrouw was geboren - seks zonder wederzijdse verplichtingen.
In de moderne wereld is er een wijdverbreid geloof dat de basis van relaties tussen de seksen seks is. Zelfs in het huwelijk blijft het de basis, en al het andere - samenleven, huishouden, psychologische gehechtheid - dit zijn slechts toevoegingen, er zal geen seks zijn - dit alles zal het huwelijk niet redden van vernietiging. Met deze benadering lijkt het natuurlijk om alle secundaire dingen, volledig gebaseerd op seks, los te laten.
Psychologie van "vrije" relaties
Meestal is de initiator van een relatie waarin seks op de voorgrond staat een man. De vrouw stemt hiermee in en probeert hem op zijn minst tegen zo'n prijs bij haar te houden, omdat ze ziet dat ze hem meer nodig heeft dan hij haar. En zelfs akkoord gaan met "seks zonder wederzijdse verplichtingen", hoopt een vrouw diep van binnen dat deze relatie uiteindelijk zal uitgroeien tot iets meer.
Hoop blijkt tevergeefs. Seks is de bevrediging van een fysiologische behoefte die inherent is aan dieren, en als het menselijke gehechtheidsgevoel niet werd geboren met seksuele aantrekkingskracht, zal het niet opnieuw worden geboren. Omdat we eraan gewend zijn geraakt om een seksuele partner als een "middel van bevrediging" te zien, is het al moeilijk om hem als persoon te zien.
Communicatie met een partner komt neer op aangename fysieke sensaties, die de neiging hebben om saai te worden. Als alle houdingen zijn geprobeerd (eigenlijk zijn er niet zo veel), wil je iets nieuws, maar het is onmogelijk om iets nieuws te ontdekken in een partner in zo'n relatie. Welnu, als dit bij beide tegelijkertijd gebeurt, zal de scheiding relatief pijnloos zijn, maar vaker gebeurt het bij een man - en hij gaat op zoek naar een nieuwe bron van plezier, terwijl een vrouw alleen alleen kan lijden. De zoeker van genoegens zal echter niet voor altijd worden vermaakt: de jeugd vertrekt, een oude man is niet langer interessant voor jonge aantrekkelijke vrouwen en hij heeft geen gezin gesticht dat hem op oudere leeftijd kan ondersteunen.
Opties voor het doorbreken van relaties
Een van de meest dramatische situaties is een ernstige ziekte van een van de partners. Een persoon die lange tijd bedlegerig of gehandicapt is, kan niet langer een bron van seksueel genot zijn, en als niets anders mensen bindt, komt er een einde aan de relatie. Het komt voor dat zelfs gezinnen zo'n test niet kunnen doorstaan. Maar als het gezin onder dergelijke omstandigheden nog kan overleven, dan kan een koppel dat uitsluitend door seks is gebonden dat nooit. Als gevolg hiervan ervaart een persoon een moeilijke breuk en blijft hij alleen precies op het moment dat hij liefde en morele steun het meest nodig heeft.
Een andere overweldigende test voor zo'n paar is zwangerschap. Mensen wiens relaties alleen op seks zijn gebaseerd, zullen geen kinderen krijgen, maar geen enkel anticonceptiemiddel is 100% gegarandeerd. Zwangerschap barst in het leven van zo'n stel los als een donderslag bij heldere hemel. Een vrouw kan dit zien als een hoop op de overgang van relaties naar een nieuw niveau, maar zelden komt die hoop uit: als een man vanaf het begin een vrouw als een "seksspeeltje" zag, zal hij geen verantwoordelijkheden willen hebben in de toekomst. Er zijn drie opties: abortus, met de lichamelijke en psychische gevolgen waarvan u zult moeten leven, het kind in de steek laten of het zonder vader opvoeden. Het is zelfs moeilijk te zeggen wat het minste kwaad is.
In tegenstelling tot een alleen-seksrelatie kan een niet-seksrelatie erg sterk zijn. Dit fenomeen staat bekend als "wit huwelijk". Een voorbeeld van een dergelijke relatie is het huwelijk van groothertog Sergei Alexandrovich - broer van Alexander III - en Elizabeth Feodorovna, prinses van Hessen-Darmstadt. In onderling overleg leefden de echtgenoten als broer en zus, maar hun genegenheid voor elkaar was uitzonderlijk: de man droeg een medaillon met een portret van zijn vrouw op de leeftijd van één, en Elizabeth, op 16-jarige leeftijd, in een van de haar brieven spraken haar spijt uit dat ze moest "uit elkaar gaan" met haar man door naar verschillende evenementen te gaan.
Natuurlijk is het blanke huwelijk een prestatie die voor weinigen toegankelijk is, maar het dient als een briljant bewijs dat seks in menselijke relaties secundair is, terwijl intimiteit primair is.
