Helaas kan niet elk getrouwd stel nog lang en gelukkig leven. En het belangrijkste na het afscheid is om een beschaafde relatie te onderhouden in het belang van de kinderen. Zij zijn immers degenen die meer last hebben van echtscheidingen. En moeders moeten veel moeite doen voor de juiste opvoeding van kinderen in een onvolledig gezin, waarin ze zich niet eenzaam zouden voelen.
instructies:
Stap 1
De grootste fout die alleenstaande moeders maken, is het verkeerde vaderbeeld dat ze hun dochter bijbrengen. Zelden lukt het iemand om afscheid te nemen van de vader van het kind zonder wrok en wederzijdse beledigingen. En alle onuitgesproken woorden ontwikkelen zich persoonlijk tot gesprekken met een kind dat nergens schuld aan heeft. Maar hij moet als buffer fungeren tussen de afkeer van zijn moeder voor de 'vroegere'. Maar laten we het uitzoeken, als je voormalige geliefde zo'n schurk was, waarom hield je dan van hem en was je bij hem? Met zulke gesprekken kun je alleen maar geloofwaardigheid verliezen in de ogen van het kind en een willekeurige dwaas zijn. Maar de liefde voor de vader kan alleen maar toenemen, zoals voor het slachtoffer dat zo'n pretentieuze dame ontmoette.
Stap 2
De beste optie zou een neutrale verklaring zijn over de vader van het kind, vooral als het leven van het paar samen niet heeft plaatsgevonden. Beantwoord de vragen van uw dochter rustig, zonder evaluatieve uitspraken. Het is beter als het gesprek in de sleutel zit: 'Ik wilde heel graag een kind en ik heb hem gebaard, maar je vader had andere plannen voor het leven. Maar ik ben hem dankbaar dat ik jou heb. Deze optie is geschikt als de vader van het kind niet deelneemt aan zijn opvoeding. Als uw dochter haar vader regelmatig ziet, kan hij een andere mening hebben over uw scheiding. Spreek in dat geval met uw partner af dat u zich in het belang van uw dochter aan één versie houdt. Hoewel het soms heel, heel moeilijk kan zijn om tot een compromis te komen, vooral als andere familieleden ook tussenbeide komen.
Stap 3
Het is moeilijk voor meisjes die opgroeien in eenoudergezinnen zonder vader om te leren hoe ze een correcte relatie met het andere geslacht kunnen opbouwen. Dit kan zich uiten in overmatige verlegenheid en omgekeerd in hyperseksualiteit. Er is immers geen model van de juiste relatie tussen een man en een vrouw in hun eigen gezin. Meisjes kunnen zich laten intimideren door het gezelschap van jongens als dat in de directe omgeving niet aanwezig is. Of compenseer hun afwezigheid met obsessief gedrag. Je moet begrijpen dat dit niet de schuld van het meisje is. En dan hebben we het niet over afwijkend gedrag, maar over gewone kindercomplexen en een gebrek aan ouderliefde. En we moeten niet schelden, maar laten zien dat er andere facetten van het leven zijn, waarin plaats is voor liefde en wederzijds respect. In veel opzichten speelde wat ze op jonge leeftijd van jou over mannen hoorde een rol in dit gedrag van het meisje. En al mijn angsten, en soms, en haat gingen over in de adolescentie.
