Voor een normale intra-uteriene ontwikkeling heeft een kind een grote hoeveelheid verschillende voedingsstoffen en constante toegang tot zuurstof nodig. Maar contact met de buitenwereld bij de foetus is volledig uitgesloten, omdat het zich in het lichaam van de moeder bevindt en volledig van haar afhankelijk is. Oxygenatie van de ongeboren baby is een vrij complex en uniek proces.
instructies:
Stap 1
De foetus in de moeder ademt constant, vanaf het tweede trimester van de zwangerschap. Tegelijkertijd is zijn glottis goed gesloten om het binnendringen van vruchtwater in de onderontwikkelde, ongeopende longen te voorkomen. Het imiteren van ademhalingsbewegingen in deze periode is niets meer dan het trainen van de borstspieren om de baby direct na de geboorte van zuurstof te voorzien.
Stap 2
De baby kan zijn longen niet gebruiken voor de bevalling, omdat ze pas opengaan op het moment van zijn eerste huilbui. Bij te vroeg geboren kinderen kunnen ernstige ademhalingsproblemen worden waargenomen, aangezien een speciale stof - oppervlakteactieve stof, die zorgt voor de opening en oppervlaktespanning van het longweefsel, pas bij 34 weken zwangerschap door de foetus wordt geproduceerd. Er zijn speciale medicijnen die de synthese van deze stof versnellen, evenals een kunstmatige oppervlakteactieve stof, maar het helpt alleen premature baby's te overleven zonder de intra-uteriene ademhaling te beïnvloeden.
Stap 3
Omdat de longen niet deelnemen aan de intra-uteriene ademhaling van het kind, betekent dit dat hij op een heel andere manier ademt. Al in de eerste weken van de zwangerschap ontwikkelt zich een volledig uniek orgaan - de placenta, die de foetus kan voorzien van alles wat nodig is voor het leven, inclusief zuurstof. Via de placenta stroomt zuurstof van de bloedsomloop van de moeder naar het bloed van haar baby. In feite ademt een zwangere vrouw voor twee; het zijn haar longen die beide organismen met lucht verzadigen.
Stap 4
De placenta is zo ontworpen dat het een comfortabel bestaan voor de baby behoudt, zelfs wanneer het zuurstofverbruik van de moeder om welke reden dan ook beperkt is. Daarom zijn zwangere vrouwen vatbaarder voor flauwvallen door onvoldoende zuurstoftoevoer naar de hersenen. In benauwde of rokerige kamers is er veel minder zuurstof in de lucht, maar het ademvolume blijft hetzelfde, en om de baby te voorzien, neemt de placenta zuurstof op ten nadele van de moeder.
