Er zijn verschillende leeftijdsperioden, gebaseerd op bepaalde criteria voor de fysieke en mentale ontwikkeling van een persoon. Maar op welke benadering deze of gene periodisering ook is gebaseerd, ze beginnen allemaal op dezelfde manier - vanaf de neonatale periode, die het tijdsinterval beslaat vanaf het moment van geboorte tot het kind de leeftijd van twee maanden bereikt.
Pasgeboren crisis
Veel mensen schrikken van het woord 'crisis', wat negatieve associaties oproept. Ouders zijn bang voor de tienercrisis bij hun kinderen. De driejarige crisis is minder bekend, maar zorgt ook voor veel problemen voor volwassenen.
Ondertussen hecht de ontwikkelingspsychologie geen enkele negatieve betekenis aan het begrip leeftijdscrisis. Bovendien begint het menselijk leven met een pasgeboren crisis.
Deze crisis hangt samen met de overgang van het intra-uteriene naar het extra-uteriene bestaan. In het kader van de theorie van de psychoanalyse wordt geboorte beschouwd als een trauma waarvan de gevolgen een persoon zijn leven lang ervaart. Dit is natuurlijk overdreven, maar de geboorte wordt echt een serieuze schok voor het kind. Het komt in een koudere en lichtere omgeving, rijker aan geluiden, de methode van het verkrijgen van voedingsstoffen en zuurstofveranderingen, de "gewichtloosheid" die door het vruchtwater werd geleverd verdwijnt. Aan dit alles moet je je aanpassen, het is geen toeval dat kinderen in de eerste levensdagen afvallen.
Om de doorgang van de pasgeboren crisis te vergemakkelijken, moet het kind omstandigheden creëren die vaag lijken op het intra-uteriene leven. Dat deden mensen intuïtief lang voor de geboorte van de wetenschappelijke psychologie: de ronde vorm van de wieg, die doet denken aan de baarmoeder, het wiegen dat de foetus voelt als hij in de baarmoeder loopt. Tijdens de neonatale periode kun je het kind in je armen nemen zonder angst voor "verwennerij", bij voorkeur zodat hij het kloppen van het moederhart kan horen, dat hij in de baarmoeder hoorde.
Kenmerken van de neonatale periode
Pasgeboren is de enige periode waarin het biologische principe verschijnt "in zijn pure vorm", zonder enige vermenging van het sociale. Een kind wordt geboren met een reeks aangeboren reflexen (instincten). Sommigen van hen zullen snel verdwijnen - bijvoorbeeld de stapreflex, duiken (de adem inhouden als er een grote hoeveelheid water op het gezicht komt), grijpen. De laatste reflex was van praktisch belang bij de verre menselijke voorouders, waardoor de welp zich aan de vacht van de moeder kon vasthouden.
Voedselreflexen zijn van bijzonder belang. De zuigreflex wordt geactiveerd door elke aanraking op de lippen of zelfs de wangen van het kind. De slikreflex is voldoende ontwikkeld, maar de kokhalsreflex komt er heel gemakkelijk mee in conflict, waardoor pasgeborenen vaak spugen na het eten.
Van de gewaarwordingen zijn de tastzin in de mond en de smaak het meest ontwikkeld. Visie, spiersensaties zijn slechter ontwikkeld. De ontwikkeling van sensaties gebeurt niet vanzelf - het kind heeft indrukken nodig die hij alleen kan krijgen als hij met volwassenen communiceert. Als er een gebrek aan indrukken is (zintuiglijke honger), is een latere ontwikkelingsachterstand mogelijk. Dit probleem doet zich voor in weeshuizen, waar het personeel uit alle macht niet genoeg aandacht kan besteden aan elke baby tijdens de periode van pasgeborene en baby.
Na ongeveer anderhalve maand begint het kind actief te worden wanneer een volwassene verschijnt - glimlachen, zwaaien met zijn handen, emoties uiten met een stem. Dit is hoe het kind op elke persoon reageert; gedifferentieerde reacties zullen later verschijnen. Dit is een complex van revitalisering - de belangrijkste psychologische "verwerving" van de neonatale periode. Hiermee begint de communicatieve ontwikkeling van het kind, die zal doorgaan in de volgende leeftijdsfase - tijdens de kindertijd.
