"De man zonder huid" is niet alleen een titel voor een sectie van een anatomieboek of een artikel in een misdaadkroniek. In figuurlijke zin, vaak gebruikt door psychologen, is "een persoon zonder huid" een overdreven gevoelig persoon die niet weet hoe hij zich moet verdedigen tegen de wereld.
Leven zonder huid
De omringende realiteit biedt vaak verrassingen en teleurstellingen. Alleen de meest ongevoelige, "dikke" mensen zijn in staat om alles wat er om hen heen gebeurt met onverschilligheid en kalmte waar te nemen. Daarentegen hebben 'mensen zonder huid' de neiging om overdreven emotioneel te reageren op vijandige of negatieve manifestaties van de wereld om hen heen. Natuurlijk zijn veel mensen bedroefd door dakloze kittens, het bedriegen van een geliefde of een vertraging in het salaris op het werk, maar alleen mensen met een verhoogde vatbaarheid zullen zich met alle mogelijke oprechtheid en onredelijk lang zorgen maken over deze redenen.
Er is een mening dat "mensen zonder huid" alleen extravert kunnen zijn, dat wil zeggen degenen die naar buiten zijn "gericht", en niet naar binnen. Inderdaad, hoe meer een persoon afhankelijk is van de wereld om hem heen, van de meningen van dierbaren, van relaties met andere mensen, hoe groter de kans dat de informatie die naar hem toekomt stress veroorzaakt. Het "gebrek aan huid" kan echter inherent zijn aan de meest opvallende introverte mensen, omdat het probleem helemaal niet is welk kanaal van perceptie van de wereld prioriteit heeft.
psychologische bescherming
Vanuit het oogpunt van psychologen is de belangrijkste reden voor het bestaan van "mensen zonder huid" het gebrek aan goed ontwikkelde mechanismen voor psychologische bescherming tegen stress. De meeste mensen ontwikkelen bewust of onbewust methoden om zich te beschermen tegen onaangename situaties en gerelateerde ervaringen. Er zijn veel soorten afweermechanismen, maar ze vallen over het algemeen in twee brede categorieën: primitief en superieur. Er wordt aangenomen dat primitieve methoden van psychologische verdediging op jonge leeftijd worden gevormd. Bovendien beschermen primitieve mechanismen in de regel een persoon tegen de wereld om hem heen, terwijl de hogere de relaties van verschillende delen van zijn eigen psyche "reguleren".
Aan de ene kant zijn gevoeligheid en reactievermogen natuurlijk geen negatieve eigenschappen, dus er is niets mis met een "huidloos persoon" te zijn. Aan de andere kant is een persoon echter niet in staat om effectieve activiteiten uit te voeren, omdat hij constant in een stressvolle toestand verkeert die wordt veroorzaakt door een pijnlijke reactie op de wereld om hem heen. Daarom is het raadzaam om de bekende methoden van psychologische verdediging te bestuderen en ze zelf te "proberen": het is niet nodig om alle methoden tegelijk te gebruiken, soms is één voldoende.
Het belangrijkste is om te leren hoe je dit of dat beschermende mechanisme op reflexniveau mechanisch kunt gebruiken. Wees niet bang dat je zult veranderen en volledig onverschillig zult worden voor de problemen van anderen. Mensen veranderen zelden zo drastisch, maar het vermogen om hun emoties en ervaringen in onaangename situaties te beheersen zal zeker niet overbodig zijn.
